BUDOWA SŁUCHAWEK

Opis: A – muszla, B – głośnik
C – pałąk, D – kabel sygnałowy.

Słuchawki elektromagnetyczne (czasem w skrócie nazywane „magnetycznymi”) z membraną z materiału ferromagnetycznego (najczęściej ze stali), której ruch wzbudzany jest przez zmiany pola magnetycznego w nieruchomej cewce znajdującej się w bezpośredniej bliskości membrany

Opis: 1- cewka nieruchoma, 2- magnes trwały,
3-nabiegunnik magnetowodu oraz 4-membrana ferromagnetyczna.

Słuchawki elektrodynamiczne (czasem w skrócie nazywane „dynamicznymi”), z membraną papierową lub z tworzywa sztucznego, której ruch wzbudzany jest przez przyklejoną do niej małą cewkę, umieszczoną w silnym stałym polu magnetycznym, poruszającą się wskutek przepływającego przez nią prądu zmiennego.

Opis: 1-cewka, 2-pudełko, 3-magnes trwały,
4-membrana, 5-nabiegunniki magnetowodu.

Schemat działania słuchawek elektrodynamicznych:

Słuchawki piezoelektryczne („krystaliczne”), z membraną pobudzaną wskutek zjawiska piezoelektrycznego polegające na mechanicznej deformacji kryształu pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego.

Opis: 1-pierścień dociskający, 2-membrana,
3-gąbka poliuretanowa, 4-poduszka

Schemat działania słuchawek piezoelektrycznych:

Podobnie jak konstrukcja słuchawek otwartych, pierwsze słuchawki z przetwornikami elektrostatycznymi zostały wprowadzone na rynek właśnie przez Sennheiser-a ( 1977 rok – Unipolar 2000 ). A inne elektrostatyczne słuchawki tej firmy sprzedawane razem z wzmacniaczem lampowym Orpheus z 1991, do tej pory uważane są za najlepsze słuchawki jakie kiedykolwiek pojawiły się na rynku (więcej o nich).